Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|7|11|2024}}
Η διοργάνωση του 11ου Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Καλαθοσφαίρισης διεξήχθη στην Αργεντινή, ακριβώς 40 χρόνια μετά την πρώτη διοργάνωση στο γήπεδο Λούνα Παρκ του Μπουένος Άιρες. Η ομάδα της (ενωμένης για τελευταία φορά) Γιουγκοσλαβίας (με Ντράζεν Πέτροβιτς, Τόνι Κούκοτς, Ντίνο Ράτζα, Βλάντε Ντίβατς, Ζάρκο Πάσπαλι κλπ) απέδειξε την ανωτερότητά της κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο, παρόλο που μέχρι την ημιτελική φάση η μοναδική αήττητη ομάδα ήταν αυτή του Πουέρτο Ρίκο, η οποία ατύχησε και έχασε τους δύο τελευταίους αγώνες, χάνοντας την ευκαιρία να κατακτήσει ένα μετάλλιο Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Η Σοβιετική Ένωση για τελευταία φορά, αν και χωρίς τους Λιθουανούς (οι οποίοι αποσκίρτησαν από τις εθνικές ομάδες), κατάφερε να φτάσει μέχρι τον τελικό. Η Ελλάδα, μετά τις επιτυχίες των δύο τελευταίων Ευρωμπάσκετ (της Αθήνας το '87 και του Ζάγκρεμπ το '89) κατάφερε να ανεβεί στην έκτη θέση της διοργάνωσης, και μάλιστα χωρίς τον φυσικό ηγέτη της, το Νίκο Γκάλη.
Οι δύο πρώτες ομάδες των ομίλων σχημάτισαν δύο νέους ομίλους των τεσσάρων ομάδων. Μετά τους αγώνες, οι δύο πρώτες ομάδες των νέων ομίλων προκρίνονταν απ' ευθείας στα ημιτελικά και οι υπόλοιποι δίνανε αγώνες κατάταξης για τις θέσεις 5 ως 8.